Wilno jest jednym z najdalej na Wschód oddalonych wielkich miast Wschodniej Europy, gdzie miało miejsce silne wzajemne oddziaływanie kultur Wschodu i Zachodu. W 1994 r. historyczne centrum Wilna (starówka) ze względu na swój wyjątkowy charakter zdobyło światowe uznanie i zostało wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest to największe stare miasto w Europie Wschodniej – 359,5 ha.
Od XIV w. do końca XVIII w. miasto miało ogromny wpływ na rozwój architektoniczny całego regionu. Jest to dobrze zachowany wzór charakterystycznej dla średniowiecza sieci ulic i struktury urbanistycznej. W pejzażu miejskim zachowała się bogata różnorodność budynków: mnóstwo dobrze zachowanych budynków gotyckich, renesansowych, barokowych i w stylu klasycyzmu. Radują urzekające panoramy i perspektywy.
W ulicach i budynkach odzwierciedlają się ślady życia Litwinów, Żydów, Polaków, Rosjan, Niemców, Białorusinów, Karaimów i Tatarów. Zgodnie żyją tu przedstawiciele różnych wyznań (katolicy, greko-katolicy, prawosławni, ewangelicy-luteranie, ewangelicy-reformaci, judaiści, muzułmanie). Historyczne centrum Wilna (starówka) – dowód istnienia harmonii pomiędzy człowiekiem a przyrodą.
Litewska Narodowa Komisja UNESCO
